Շատ ենք խոսել կաշառակերությունից ու կոռուպցիայից, բայց երբեք հասարակ մի հարց չենք տվել՝ ինչպե՞ս և որտե՞ղ էր ստեղծվում սոցիալիստական կաշառակերության նյութական բազան: Այս հարցի պատասխանը փնտրելուց առաջ պետք է հասկանալ, թե Բրեժնևի լճացման տարիներին իրականում ինչպե՞ս էին աշխատում խորհրդային գործարանները, ֆաբրիկաներն ու մյուս արտադրական օբյեկտները, ի՞նչ արտադրատնտեսական հարաբերություններ էին ձևավորված երկրի արտադրական ոլորտներում:

Ինչ հետամնաց ժողովուրդ ենք մենք։ Տարիներով չենք կարողանում հասկանալ ու գիտակցել, որ «Եվրատեսիլի» մրցույթներում, շատ վաղուց արդեն, տեղի է ունենում ոչ թե Եվրոպայի կատարողների ու երաժշտական դպրոցների մրցություն, այլ քաղաքական շահարկումներ։

Հայաստանում վաղուց հասունացած բարեփոխումների հրամայականը պահանջում է հեղափոխական մոտեցումներ:

Եվ այսպես` օրերս ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանն օդանավային իր հայտնի հարցազրույցում նորից վստահեցրեց, որ իր գլխավորած երկիրը և, բնականաբար, իշխանությունները թևակոխել են լուրջ փոփոխությունների փուլ:

Հաղթանակը ծրագրում են ստրատեգները, այնուհետև իրականացնում են զինվորներն ու գեներալները: Սա պարզ միտք է, որը հարկ է հիշել նաև խաղաղ ժամանակներում:

«Перестройка»-ից առաջ ռուսներն ու խորհրդային ողջ ժողովուրդը ապաշխարելու կարիք ունեն, չի կարելի, օրինակի համար, եղեռնից տուժած հայ ժողովրդի նկատմամբ անընդհատ ստորություն անել ու հաջողություններ ակնկալել սեփական տնտեսության բնագավառում, այն էլ չինական որակով ու քայլերով:

«Էխո Մոսկվի» ռադիոկայանին ՌԴ փոխվարչապետ Դմիտրի Ռոգոզինի տված հարցազրույցը, Բաքվում նրա արած հայտարարությունը, Երևանում ՌԴ Պետդումայի պատգամավորներին ուղղված դժգոհությունները առիթ դարձան ավելի խորանալու երևույթի մեջ. փորձենք ընկալել նրա ով լինելը։

Վերջին ժամանակներս քաղաքական-դիվանագիտական օրինաչափություն է դարձել քաղաքականության ու դիվանագիտության հետ ոչ մի առնչություն չունեցող քայլեր կատարել միջազգային հարաբերություններում:

Ովքեր ենք մենք՝ մարդ-արարածի հայ տեսակը: Եթե չափորոշիչ համարենք տարածված այն մոտեցումը, թե յուրաքանչյուր առավոտ Հայաստանում 3 մլն Նապոլեոն է արթնանում, ուրեմն գերմարդկանց հանրություն ենք:

Դարձյալ միտքս կոխկրտելով դուք հարցնում եք՝ ինչո՞ւ։ Ի՜մ նաիրյան-հայ ընթերցողներ, դուք քաջ գիտեք, մատռվակը գինի ածող, խնդումներես ծառայողն է, քաղաքական մատռվակը հրեշիկ է, կարմրաթշիկ, սոխակաերգ և, իհարկե, մետաքսահանդերձ։ Ի դեպ, մատռվակյան այս հանդեսը դռնբաց է։